vrijdag 19 augustus 2011

Een ongeluk zit in een klein hoekje

Max heeft een ongeluk gehad met z'n fiets. Hij fietste de tuin uit...zigzaggend om alle obstakels heen en het "drempeltje"af naar de stoep, gelijk een bocht om op de stoep verder te gaan. Al 100 keer heb ik gezegd dat hij lopend de tuin uit moet en al 1000 keer doet hij het lekker wel op de fiets....alleen dit keer ging het mis. Hij viel half tussen de schutting opening en in de bocht op de stoep. Met z'n buikje (dat lieve kleine schattige zachte buikje) precies op het handvat van z'n stuur.

Aan het huiltje hoor je altijd of "het menens is". Dit was er zo een. Zo een dat je gelijk naar buiten vliegt. Dat je opgelucht bent dat hij het nog doet en ondertussen zo bezorgd bent wat er mis is.
Het huiltje was maar kort, want hij had geen lucht om te huilen.

De huisarts was telefonisch niet bereikbaar, dus we hebben het ziekenhuis gebeld. We moesten gelijk naar de eerste hulp komen. Daar direct onderzocht, infuus erin, bloed afgetapt, rontgenfoto en een echo.
Hij had een leverkneuzing...daar had ik nog nooit van gehoord...ze legden aan hem uit dat dat een soort van blauwe plek op z'n lever is. Godzijdank was alles nog heel, geen scheuren, geen bloed, of andere vloeistoffen ergens in dat kleine buikje.  Hij moest een nachtje blijven voor observatie en zou dan als alles goed was morgen naar huis mogen.

Na een heerlijke nachtrust (dit is heel zwartgallig bedoeld) hoorden we 's ochtends dat er afwijkingen waren gevonden in het bloed van de vorige dag. Dus weer bloedprikken en een echo. Als alles goed was mochten we eind van de middag naar huis en anders nog een nachtje.
Gelukkig was de plek niet groter geworden op de echo en het bloed was nu wel goed, dus gister zijn we 's middags weer heerlijk thuis gekomen.

De stress begint er bij mij nu langzaam uit te komen, maar ook het besef hoe het ook had kunnen gaan komt steeds meer boven. Mijn man is altijd gebrand geweest op goede handvatten op een stuur....hij had het altijd over appelboren. Ik heb al heel wat schietgebedjes gedaan dat ik daar nu zo blij mee ben. Als de dop niet was vervangen (die gaan altijd kapot door het laten vallen van de fiets, want ze "leggen" hem altijd neer ipv dat ze de standaard gebruiken) dan was die "appelboor" erin gegaan en dan was het niet bij 1 nachtje gebleven. Dus als je dit leest en je hebt kleine kinderen (of grote kinderen, of bij jezelf) controleer aub even of er nog rubber zit op de handvatten van hun stuur...tis zo iets kleins, maar zo levens reddend..

Dit moest ik even kwijt...

4 opmerkingen:

Anoniem zei

Jeetje wat vreselijk zeg, ik wens jullie heel veel sterkte.

Groetjes Yvonne

Els zei

Ach vreselijk Annemarie wat een verhaal en kan me voorstellen dat je dit even kwijt moet. Gelukkig is het goed afgelopen en maar bij de gedachten van de 'appelboor' begin ik echt misselijk te worden. Niet aan denken dus. Gelukkig heb je het knulletje weer thuis en komt er weer een beetje rust.Beterschap voor Max en groetjes Els

Hetty zei

Zo Annemarie dat was wel even heftig maar gelukkig is het verder nog goed afgelopen maar wens jullie nog sterkte

gr hetty

Brendaxx zei

Beterschap voor Max en ik hoop dat jullie de schrik weer een beetje teboven zijn! Liefs,Brenda